Nog steeds is het hier mooi weer en krijgen we een gezond kleurtje. De zondag vorige week was fris, maar droog en we hebben buiten kunnen zitten. ’s Middags een mooie kerkdienst meegemaakt. Het is in een kleine zaal van het hotel en de mevrouw die ons welkom heet, zei dat ze nog niet eerder zoveel mensen in een dienst had meegemaakt. Na de dienst is er koffie drinken en daar ontmoeten we twee Barendrechters, Henk en Tineke (achternaam onbekend) die aan de Lavendelhof wonen. Leuk, om hier plaatsgenoten tegen te komen. Het is een rustig weekend geweest, dus gaan we maandag welgemoed de nieuwe week in. We rijden eerst naar één van onze favoriete plekken om te lunchen. Marinha praya ligt aan de kust en daar zijn de mooie rotsen en vergezichten te zien. We willen daar graag een stuk wandelen, maar…. Campers mogen daar niet langer komen. Alle parkeerplaatsen langs de kust zijn verboden voor campers. Kennelijk hebben “we” voor teveel overlast gezorgd. Jammer hoor. We lunchen op een parkeerplaats in de buurt en rijden dan via Silves naar een stuwmeer, Barragem do Arade. Daar hebben we jaren geleden een keer overnacht en het is er nog steeds mooi. Het waait er echter erg hard en de plek ligt hoog, dus niet aangenaam om daar te verblijven. We besluiten om, een dag eerder dan gepland, naar Messines te gaan. Daar is een CP, gerund door Nederlanders, midden in de natuur. We waren daar al eerder en dat is goed bevallen. Gelukkig is er nog plaats, want het staat daar vaak vol. We worden hartelijk welkom geheten door André. Hij vertelt meteen dat hij de volgende morgen een wandeltocht organiseert en dat we mee kunnen als we willen. Nou, dat willen wij wel.

Na een stille nacht, je hoort er echt helemaal niets, gaan we om een uur of tien aan de wandel. We zijn met vijftien man/vrouw en vijf honden. De route loopt in de heuvels rondom de CP en af en toe zit er een pittig klimmetje tussen, maar het tempo is niet hoog, dus dat lukt prima. Onderweg vertelt André dingen over de natuur en de omgeving. Bijna aan het eind van de trip drinken we koffie bij een restaurant in de buurt. Heel leuke ochtend en nieuwe dingen gezien en geleerd. Het weer is nog een beetje wisselend, de zon komt er niet echt door, maar buiten zitten kan.

Woensdag begint met zon, maar al snel komen er wolken, die tot een uur of één blijven hangen. De temperatuur is goed, dus we leven buiten. In verte staan op een flinke heuvel drie windmolens vrolijk te draaien. André heeft gezegd dat hij een wandelroute heeft, die langs die molens komt en waar je een prachtig uitzicht hebt. Dat trekt natuurlijk onze aandacht en we vragen hem om de routebeschrijving. Die gaat via een app, die hij voor me op de telefoon downloadt. De tocht is 9 kilometer en de afdaling is vrij steil, dus er moeten stokken mee. Wij op pad! Als we vertrekken komt net aarzelend de zon door, dus dat belooft veel goeds. Het is een geleidelijke klim, die best lang duurt, maar we halen het. Bij de windmolens aangekomen is het uitzicht fantastisch. We zien in de diepte de CP en heel veel heuvels, die golven maken in het landschap. Aan de andere kant kunnen we zo’n twintig kilometer verder de zee zien glinsteren. Zeer de moeite waard. De afdaling is pittig, want er liggen veel losse stenen op het pad en dan glijd je gemakkelijk uit. We komen heelhuids beneden, moe, maar voldaan.

Donderdag nemen we afscheid van deze leuke plek en André, wat een gezellige beheerder! We rijden door het landschap vol heuvels en dorpen naar Alte, waar we boodschappen doen in een kleine dorpswinkel. Daar drinken we koffie en gaan verder. Ons doel vandaag is Ameixial. Daar is, volgens een mevrouw die we tijdens de wandeling ontmoet hebben, een goede CP. We hebben bedacht, dat we via de N2, een lange weg naar het noorden, gaan rijden en Ameixial is de eerste pleisterplaats. Het is een goede plek, alleen wat winderig, want hij ligt op 400 meter hoogte en is nogal open. Er staan al heel wat campers, maar er is plaats genoeg. Alles is daar gratis. Overnachten, lozen van WC en vuil water, stroom en water innemen. Het dorp is klein, maar ziet er goed verzorgd uit. Er loopt een uitgezette wandeling door- en omheen, waarvan we nog een stuk lopen.

De dag begint met een stralend blauwe lucht en volop zon. Jaren geleden hebben we bij een VVV een folder met wandelingen in die omgeving meegenomen en we besluiten er vrijdag één te gaan lopen. Via een schitterende weg met veel bochten en over heuvels, rijden we 12 kilometer naar het dorp Mealha. We komen onderweg één auto tegen. Rust dus. Bij het dorp parkeren we Duc, drinken koffie en maken een lunch klaar om mee te nemen. Er beginnen daar drie wandelroutes en we nemen de tocht van 9 kilometer. Het begint goed, maar op een gegeven moment komen we in een gebied waar enige tijd geleden brand heeft gewoed. Daar is de bewegwijzering niet zo duidelijk te vinden en we lopen een stuk verkeerd, maar uiteindelijk vinden we de route weer. Aan de kant van een stromend beekje eten we onze meegebrachte salades op en beginnen aan de terugweg. Die is echt heel steil en het pad is nogal begroeid. Vooral met cistusrozen, die we hier overal in de heuvels tegenkomen. Veel ziet er geblakerd uit, maar toch lopen ze weer uit. Als we hoger komen lopen we over een heuvel waar veel eucalyptusbomen verbrand zijn. Veel stammen en takken liggen nog op het pad en dat is lastig lopen. Ook hier lopen de bomen toch weer uit. Fantastisch zoals de natuur zich weer herstelt. Toch ziet het er wel triest uit, al die kale terrassen. Na nog een keer de weg kwijt te zijn geraakt, komen we nog een groep stenen, menhirs, tegen en daar kunnen we in de verte ook het dorp weer zien. Al met al zijn het zeker wel 11 kilometer geworden en we zijn blij als we Duc zien. Een prima tocht met veel ups en downs en heel rustig, want we zijn niemand tegen gekomen. We rijden terug naar de CP en staan daar nog een rustige nacht.

Dan op weg naar een camping. We volgen de N2 weer verder, die eerst nog behoorlijk slingert door het heuvelachtige landschap, maar dan ineens wordt het een stuk vlakker en hebben we een heel ander uitzicht. Een veel meer open landschap, met weilanden en boomgaarden en hier en daar een dorp. Na vijftig kilometer komen we in Castro Verde, een stad op een heuvel met mooie witte huizen. Daar doen we eerst de weekendboodschappen en vinden al gauw de camping. Goede ontvangst en ruimte genoeg om een leuke plek te vinden. De zon is volop aanwezig, dus de rest van de middag genieten we van de rust en de warmte. Morgen nemen we ook rust en dan gaan we maandag verder noordwaarts, verder over de N2, en zullen we wel zien waar we dan aanlanden. Haast hebben we nog niet, want thuis is het nog geen lente.