time-out.reismee.nl

Zon, zee en rust

Het is weer weekend en dus tijd voor een bericht. De richting die we deze week gereden hebben is niet moeilijk te raden, Zuidwaarts. Om aan het begin iedereen gerust te stellen: het gaat goed met Maartens vinger. Hij kan er bijna alles weer mee doen, alleen bij stoten heeft hij nog pijn. Gelukkig!

Maandag hebben we ons nog op de camping in Plasencia vermaakt. Het weer viel een beetje tegen, ’s morgens bewolkt en winderig, maar ’s middags kwam de zon erbij en hebben we een eind, een kleine 10 kilometer, langs de rivier Jerte gefietst. Het keerpunt was aan de rand van de stad, waar we een oude stenen voetgangersbrug over konden en langs de andere kant terug.

Dinsdagmorgen is het inpakken geblazen en gaan we schoon en volgeladen op weg. We hebben besloten nu een stuk grote weg te gaan rijden om op te schieten naar de beloofde zon en hogere temperatuur aan de kust. In Merida doen we de inkopen voor de komende dagen. Net weer lekker op gang op de snelweg is er een file en staan we 10 minuten stil. Langzaam komen we weer op gang en er blijkt één baan afgesloten door actievoerende politiemensen. Het is ook overal hetzelfde. Een uur later is het nog eens prijs en dan doen we er drie kwartier over voor we verder kunnen rijden. Dus dat opschieten op de grote weg is ook niet altijd waar. Ons doel voor vandaag ligt nog een aardig stuk weg en om vier uur besluiten we te stoppen in Monesteria, een aardig dorp, waar ze aan de rand een CP hebben. Er wordt dankbaar gebruik van gemaakt, we staan er met z’n achten, waarvan drie Nederlandse campers. Rustige plek, leuke wandeling door het dorp, waar alles nog gesloten is vanwege siësta (moeten we nog aan wennen) en goede nacht. Prima zo, morgen verder.

Woensdag vervolgen we onze weg naar Sevilla, waar we ruim omheen rijden op weg naar Huelva. Je kunt nu echt merken dat we in het Zuiden zijn aanbeland. We zien palmbomen, cactussen en bloeiende amandelbomen en de dorpen hebben witte huizen in plaats van de bruingele in het noorden. Langs de weg staat witte brem uitbundig te bloeien. Mooi! Net voor Huelva is een zijweg, die naar de plaats gaat, waar in 1492 Columbus vertrok op zoek naar nieuwe werelden. Daar is een gedenkplek, een museum en een grote parkeerplaats, waar we kunnen overnachten. We zijn er al vroeg en na de lunch bekijken we het museum, waar replica’s van de drie schepen, waarmee de expeditie is uitgevoerd, liggen. Wat een kleine schepen waren dat! De bemanning varieerde van 20 tot 40 man, afhankelijk van de “grootte” van het schip. Dat je daarmee de grote oceaan op durfde is al een hele prestatie en dan nog zonder voorzieningen, behalve een kompas en sextant. Moedig hoor. Er is ook een gedeelte waar te zien is wat ze bij aankomst aantroffen, met de bijbehorende oerwoudgeluiden erbij. Leuk gedaan. We brengen er een genoegelijk uur door en zitten de rest van de middag bij de camper in de zon. Deze nacht staan we met zeven campers. Het is overal best druk. Er zijn veel mensen op pad.

Donderdag reizen we verder, maar niet ver, maar 40 kilometer, want we hebben ons doel nu wel bereikt, de zuidkust van Spanje. We vinden een plek in Isla Canela, een badplaats aan het strand onder de rook van Ayamonte. Een prachtig strand ligt voor onze camper en de lucht is strakblauw. Het is niet echt een CP, maar we worden er gedoogd. ’s Middags lopen we een eind over het strand en over de boulevard terug en daarna zitten we tot half zeven in de zon. Prachtige zonsondergang, dat belooft wat voor morgen. In de verte zien we de flats van Monte Gordo al liggen. Dat is ons reisdoel voor het weekend. Daar willen we op de camping staan en genieten van de rust en het mooie weer.

Vrijdagmorgen is het stralend weer en maken we een strandwandeling de andere kant op, genieten van koffie en lunch op het strand en pakken dan in om de grens met Portugal over te gaan. De brug over de grensrivier, de Guadiana, wordt gerenoveerd, dus we rijden er langzaam over heen en kiezen meteen voor de afslag Castro Marim. Daar is een CP waar je kunt lozen en daar willen we onze WC legen. De CP is overvol met campers, en de WC afgesloten, dus dat wordt hem niet. Op naar Vila Real de San Antonio, waar we de laatste weekendboodschappen doen. Om twee uur vertrokken we uit Spanje en om 10 voor twee zijn we op de camping, want we hebben bij de grens een uur cadeau gekregen. De camping is niet veel veranderd, sinds we hier bijna 10 jaar geleden stonden. Het is zoeken naar een stevige plek, want er zijn veel stukken met zand en daar is het moeilijk uit vertrekken en wegslepen kost een paar centen. Nu staan we op een lekker zonnige plek.

Zaterdag gaan we na de lunch aan de wandel, eerst over het strand heen en over de boulevard terug. Meteen kijken of we de kerk nog kunnen vinden en of er morgen een dienst is. Het strand is nogal veranderd de laatste jaren. Er is langs de volle lengte een plankier op hoogte gekomen en daarlangs liggen de restaurants, dus niet meer her en der verspreid over het strand. Geen vooruitgang vinden wij. Verder is er niet veel anders, er lopen nog steeds héél véél Nederlanders en het is er druk. Maar als je op het strand zit en naar de aanrollende golven kijkt, komt de rust vanzelf.

De kerkdiensten worden nog steeds gehouden in een bioscoopzaal en in februari zelfs twee keer om 9.30 en 11.00 uur. Wij kiezen voor de tweede dienst en het is er goed. Lekker zingen met elkaar en een mooie boodschap voor de nieuwe week. Nu is het tijd om dit verhaal de wereld in te sturen. WIFI is hier beperkt, dus ik hoop, dat het met de foto’s lukt. Zo niet, dan weten jullie waarom. Goede week allemaal. Wij zoeken morgen weer een nieuw plekje.

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!